«Ζούμε όση ζωή θελήσουμε να ζήσουμε»[Θάνος Ανεστόπουλος, 1967-2016]

Ο Θάνος Ανεστόπουλος μας έμαθε ότι η τέχνη συνδέει τους ανθρώπους, ακόμα και γενιές ολόκληρες. Με τη δημιουργία των Διάφανων Κρίνων αλλά και την μετέπειτα πορεία του έδωσε σάρκα και οστά σε έναν δημιουργικό καμβά εξύμνησης του έρωτα και της ζωής και ενέπνευσε τους αισθητικούς ορίζοντες της δικής του, αλλά και των μετέπειτα γενεών.

Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1967, μεγάλωσε και έζησε στην εργατογειτονιά του Περιστεριού στην Αθήνα. Το 1991 ιδρύει μαζί με τους Τάσο Μαχά, Κυριάκο Τσουκαλά, Νίκο Μπαρδή, Σωτήρη Σταμπουλίδη και Παντελή Ροδοστόγλου το συγκρότημα Διάφανα Κρίνα, ένα από τα πλέον επιδραστικά γκρουπ της χώρας, μέσω του οποίου γνωρίστηκε και αγαπήθηκε από χιλιάδες ανθρώπους.

Ήταν το καλοκαίρι  του '90, ένα απ’ εκείνα τα δειλινά που κάτι μυστικό σε καλεί να το ανακαλύψεις, όπου συναντήθηκαν στο μπαλκόνι του σπιτιού του Θάνου, αυτός και ο Τάσος. Αφορμή για τη συνάντηση στάθηκε ένα τραγούδι, αιτία η ανάγκη για δημιουργία, για ανίχνευση νέων τρόπων, νέων μουσικών εντυπώσεων, ο  σχηματισμός δηλαδή μιας νέας μπάντας, διότι ” έπαιζαν ” από παλιά μαζί.

Αρχές του ‘ 91, χειμώνας, και το όνομα βρίσκεται. Διάφανα Κρίνα. Από ένα τραγούδι και μ’ ένα ταυτόχρονο εμπνευσμένο ” κλικ ” στα μυαλά τους.

Ο Ανεστόπουλος, στο ταξίδι της ζωής του έγινε φίλος με όλους τους ποιητές που μελοποίησε και ερμήνευσε, γονιμοποιώντας την αγάπη του για τους παλιούς κιτρινισμένους τόμους · διέρρηξε το υφάδι του χρόνου για να σκηνοθετήσει -όσο και αν πίστευε ότι δεν υπάρχουν σκηνοθέτες- την ομορφιά του κόσμου.

Το 2012 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο «Ως το τέλος», με live εμφανίσεις σε διάφορα μπαρ, συχνά συνοδευόμενα από εκθέσεις ζωγραφικής με έργα του.

Το 2015 κυκλοφορεί και η ποιητική του συλλογή «Αρχίζω με το σ' αγαπώ».

Τα ποιήματα του Ανεστόπουλου αποτελούν ένα υπάρχω, που δεν το τραγουδάει αλλά το γράφει. Και γίνονται σημαντικά γιατί περισσότερο από έναν κόσμο καταγράφουν αρχές μιας αντίστασης στον κόσμο και τους μηχανισμούς της εν ονείρω υπέρβασής του. Εμμονές, άλλες τραγουδισμένες άλλες όχι, οργισμένο αίτημα μιας εφηβείας που δεν έστρωσε, που αντιδρά πρωταρχικά σε κάθε έκφανση του κόσμου ανεπίτρεπτη. Και αυτή η αντίδραση η γραπτή μας δείχνει πολιτική και ποιητική ηθική, όπου το σώμα είναι διαρκώς πάσχον από τα τεκταινόμενα. Η στιγμή της έκδοσης, με τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του, θέλει να γίνει ένα μικρό φύσημα προς τη μεριά της ζωής. Μια πρόταση είναι για την έγερση της αγάπης από το δημιουργό προς το κοινό και αντίστροφα. Γιατί η αγάπη είναι το πρώτο το μόνο και το τελευταίο και πιο δυνατό όπλο.

Τεχνόπολη, Γκάζι, 10-11 Σεπτεμβρίου, 2015. Μια μουσική γιορτή για την αγάπη, την υγεία, τη φιλία και την αλληλεγγύη. Η επανασύνδεση των Διάφανων Κρίνων, για μία βραδιά μετά από επτά ολόκληρα χρόνια απουσίας. Μια συναυλία που μας γέμισε με συναισθήματα και μας θύμισε πως η χαρά και η λύπη είναι αλληλένδετες και συγκρουόμενες. Πως

«δεν κόβεται στα δύο η ζωή, είναι ήλιος και βροχή μαζί».

«Βάλτε να πιούμε ζωή, βάλτε να πιούμε έρωτα, βάλτε να πιούμε δημιουργία!» 

-Θάνος Ανεστόπουλος

Πηγές:

http://www.diafanakrina.info

Διάφανα Χρόνια, Θάνος Ανεστόπουλος, εκδόσεις ΝΑΥΤΙΛΟΣ

Αρχίζω με το σ'αγαπώ, Θάνος Ανεστόπουλος, εκδόσεις Bibliotheque, παρουσίαση