Ρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω; [Νικόλας Άσιμος, 1949-1988]

Σαν σήμερα φεύγει ένας από τους ποιητές των Εξαρχείων. Αντισυμβατικός, ιδεαλιστής και πάντα ανατρεπτικός, ο Νικόλας Άσιμος δεν καταλάβαινε από ταμπέλες και πήγαινε κόντρα στο κατεστημένο.

O Νικόλαος Ασημόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Στα δεκαοχτώ του εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και έμεινε στη Θεσσαλονίκη, όπου αγόρασε την πρώτη του κιθάρα και αυτοδίδακτος άρχισε να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια. Σαν φοιτητής ασχολήθηκε με το θέατρο και παρακολουθούσε μαθήματα σε ιδιωτική Δραματική Σχολή.

Το 1973 εγκαταλείπει τις σπουδές του για να εγκατασταθεί στην Αθήνα, αρχικά στην Καλλιθέα και μετέπειτα στα Εξάρχεια, που έγιναν το σπίτι του.

Ο Νικόλας τριγυρνούσε σε όλη την Αθήνα, δίνοντας παραστάσεις σε σπίτια και ταράτσες, με ανατρεπτικές ιδέες και έντονο κοινωνικοπολιτικό στοιχείο, φυσικά πάντα με την κιθάρα και τη μουσική του. Έστηνε αυτοσχέδιες παραστάσεις στο δρόμο, τις οποίες χαρακτήριζε «Κροκ» και «Βόλτα», συχνά μαζί με το συγκρότημά του, Exarchia Square Band.

Οκτώ ‘παράνομες κασέτες’ όπως ο ίδιος τις χαρακτήριζε, ηχογραφήθηκαν σε σπίτια και κυκλοφορούσαν χέρι με χέρι, αποφεύγοντας έτσι την εκμετάλλευση της μουσικής του από τις δισκογραφικές εταιρίες. Λίγο αργότερα άνοιξε και ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στηn Καλλιδρομίου. Στο «χώρο προετοιμασίας», όπως τον αποκαλούσε ο ίδιος, μπορούσες να βρεις όλη του την περιουσία, τις οκτώ κασέτες του, τα χειρόγραφά του και ότι αντικείμενο φάνταζε για τον ίδιο σημαντικό.

Ανυπότακτος και αντισυμβατικός, στην ταυτότητα του έγραφε «Ανευ θρησκεύματος» .

Αρνήθηκε να στρατευθεί και κατάφερε να πάρει απαλλαγή, προσποιούμενος τον ψυχοπαθή.

Ο αντιμιλιταριστικός στόχος για αποφυγή της θητείας κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια με την τελευταία του θεατρική παράσταση να είναι διάρκειας 3 ημερών. Στο απολυτήριο αναγράφονται ως αίτια απόλυσης: "Ψυχωσική συνδρομή σχιζοφρενικού τύπου", η γνωστή κατά τον Νικόλα: "Σχιζοφρενοβλαβίωση".

Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο», ως ως «ηθικοί αυτουργοί σε φθορές ξένης περιουσίας, σε συνδυασμό με το νόμο 4000/59 περί τεντιμποϊσμού και υποκίνηση σε διατάραξη κοινής ειρήνης» Φυλακίστηκε προσωρινά μαζί με άλλους εκδότες και συγγραφείς ουσιαστικά για διάδοση αναρχικών ιδεών.

Γύρω στο '80 αποφασίζει να καταγράψει με στοιχειώδη χρονολογική σειρά, στίχους από τραγούδια και ποιήματα, προκηρύξεις, θεατρικά και αφίσες, συμβάντα και πολλές στιγμές, εκδίδοντας παράνομα και χωρίς εκδότη, το 150 σελίδων βιβλίο,  "Αναζητώντας Κροκανθρώπους".

Αρνήθηκε ό,τι ήταν κοινωνικά συμβατό. Όσο αντιδρούσε τόσο η κοινωνία τον περιθωριοποιούσε και το αντίστροφο. Σταδιακά αγγίζει τα όρια της τρέλας, απομονώνεται και γίνεται επιθετικός. Λίγο καιρό αργότερα, μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, τα ξημερώματα της Πέμπτης 17 Μαρτίου 1988 στο «χώρο προετοιμασίας», Καλιδρομίου 55, αποφασίζει το «φευγιό» του και δίνει τέλος στη ζωή του.

Στο μαγαζάκι βρέθηκαν έξι χειρόγραφα κείμενα, στα οποία αναφέρονταν οι λόγοι της αυτοκτονίας και μία εντολή: «Θάψτε με κάπου αν γίνεται ήσυχα ή καλύτερα κάψτε με και σκορπίστε με».

«Δεν υπάρχει σύμπαν Υπάρχουν μόνο στιγμές Συμπαντικές στιγμές Αν φτάσεις στην ακινησία Μπορείς παντού να ταξιδέψεις…»

Ν.Α.