Ωραία μέρα για περπάτημα..

Σκοντάφτω στο χαλάκι της εξώπορτας που γράφει «Good morning».

Δευτέρα.

Δεν μου φταίει η μέρα. Οι καρχαρίες φαντάζομαι δεν παραπονιούνται για τις Δευτέρες.

Απλά δείχνουν δόντια και κυνηγάνε θηράματα.

Με θεωρώ καρχαρία που κυνηγά όνειρα, ή έστω μία δόση ατόφιας χαράς τουλάχιστον τον

τελευταίο καιρό..

Το outfit δεν βοηθάει σήμερα. Η κάλτσα ζεβρέ με κίτρινο τελείωμα και όλο το υπόλοιπο

γκρι.

Αγοράζω στα γρήγορα μία κολοκύθα για να φτιάξω σούπα το μεσημέρι μετά τη δουλειά.

Στα δεξιά του μανάβικου ο κάδος έχει κάμποσα μαραμένα, (κάποτε) κόκκινα τριαντάφυλλα.

Το κλισέ το πονεμένο, που αξίζει όμως για insta story. *click*

Δεν ξέρω αν θέλω να βάλω λεζάντα γιατί, άουτς, σφίχτηκα.

Έχει σύννεφα και φυσάει, μα η τραγιάσκα μου φαντάζει καλύτερη και από την ασπίδα του

Thor.

Πολύ περιπετειώδες το τοπίο. Αέρας και ψιλοβρόχι.

Μου θύμισε εσένα και τις ταινίες σου.

Σου άρεσαν οι ταινίες δράσης μόνο.

Μα τι ειρωνεία! Μιας και η ζωή σου είναι μέσα στην πλήξη, εσύ γιατί επέλεξες την

περιπέτεια;

Δεν καταδεχόσουν να δεις cartoon μαζί μου ή οτιδήποτε δεν ήταν στην αγγλική γλώσσα.

Τα μάτια μου πονάνε και είναι κόκκινα από το ξενύχτι των Oscars.

Εγώ άραγε θα πάω κάποτε εκεί μαζί σου πιασμένοι χέρι χέρι;

Δεν θέλω υποψηφιότητα, απλά να τα δούμε μαζί.

Ξέχασα, τα θεωρούσες στημένα και δεν θα πήγαινες.

Θρυμματίστηκα σαν μπισκότο με αυτή την σκέψη.

Ο αέρας φυσάει πιο δυνατά και μου φεύγει η τραγιάσκα, μα βλέπω το 27 που πάει να

φύγει και τρέχω δίχως δεύτερη σκέψη να το προλάβω.

Μπαίνω, κάθομαι και με κοιτάζει μία δεσποινίδα, μιας και τα μαλλιά μου είναι πιο

ανάστατα και από την ζωή μου δίχως το headwear.

Βρέχει δυνατά και σε γενναίες δόσεις.

Λίγο αφότου χτυπήσω εισιτήριο μυρίζω το άρωμα σου!

Πατάω το κουμπί και αποφασίζω να κατέβω 8 στάσεις πριν τη δουλειά.

*απολύθηκε*