Δεν συμπεριλαμβάνεται στο σύνολο..

22.02 μου στέλνει μήνυμα ότι θα αργήσει και παίρνει τα ηνία μεταβιβάζοντας την ώρα συνάντησης στις 22.30

Κάθομαι στο γραφείο με το τζιν πουκάμισο και από κάτω ένα πουά εσώρουχο και κάτι λεμονί κάλτσες.

Βάζω τυχαία τηλεόραση μέσω διαδικτύου και ακούω τυχαία το όνομα σου. Βλέπεις, είναι κοινότυπο και άουτς.

Συνειδητοποιώ ότι εσύ μου αγόρασες το δερμάτινο παντελόνι, και ας έλεγες πως μοιάζω με τον RossGellerχάσκοντας. Μόνο που αυτός μελετούσε πέτρες, ενώ εγώ έγινα πέτρα με το flashback.

Το βάζω στα άπλυτα αν και φρεσκοπλυμμένο.

Δαχτυλίδια δεν θα βάλω απόψε. Ποιο το νόημα να μου σφίγγουν τα δάχτυλα μέταλλα και ατσάλια; Άλλη μία υπενθύμιση ότι οι δακτυλικές θέσεις parkingκάποτε είχαν έναν μόνο ένοικο..

Τώρα που το σκέφτομαι σου άρεσαν και οι κάλτσες που φοράω. Με έλεγες ξινό και το εννοούσες.

Ίσως καλύτερα θα ήταν να βγω με espadrillesκαι χωρίς κάλτσα..

Βγαίνει διαφήμιση για το φεστιβάλ που πήγαμε μαζί πέρυσι στο εξωτερικό και μου σκάνε 1283 επίπονες κοφτές ανάσες με την σκέψη του. Δεν μου χρειάζεται να ακούω κάτι.

22.28 και εγώ κάθομαι ακόμα σαν τον χάνο. Ήρωας σε αισθηματική κομεντί και υποβόσκουσα θλίψη σε highresolution.

Θα φόραγα κάτι που δεν σχετίζεται με εσένα, μα δεν συμπεριλαμβάνεται στο σύνολο αυτή η επιλογή..

Ποιος άλλωστε βγαίνει τα Σάββατα;

«Έλα, δεν νιώθω πολύ καλά. Καλύτερα να ακυρώσουμε..»