Κουρτίνες

Κρεμασμένες κουρτίνες

σκούρες, μαύρες πίσσα..

να μη μας βλέπουν οι γείτονες

να μη μπαίνει ούτε μια αχτίδα ήλιου μέσα.

Κρύβουμε στο σκοτάδι,το δικό μας μεγαλύτερο σκοτάδι,

την ασχήμια μας, τους φόβους και τα πάθη μας.

Σε αυτό το σκοτάδι πενθούμε και πεθαίνουμε.

Μόνοι, φυλακισμένοι...

με σίδερα δικά μας,

σε τοίχους μου χτίσαμε

με ήλιους που κάψαμε,

ένα πρωινό της παιδικής μας άνοιξης.