Το βράδυ που έφυγες

Η ζωή ήταν πολύ όμορφη και σκληρή σαν εκείνες τις κοπέλες στο λύκειο που σε έκαναν να

νιώθεις άντρας αλλά να κλαις όπως την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου.

Το βράδυ που έφυγες τα αστέρια χάθηκαν από τον ουρανό και όλα τα λουλούδια μαράθηκαν.

‘Έσβησα το άρωμα σου με κρασί και φώναζα το όνομα σου στο άδειο κρεβάτι.

Όλα ήταν όμορφα και εγώ υπέφερα.

Φωτογραφίες σου σκορπισμένες στο πάτωμα με στάχτες και σβησμένα τσιγάρα. Δεν κάπνιζα

καν. Όταν άνοιξες την πόρτα οι κακές συνήθειες σκοτείνιασαν τις μέρες μου. Όταν την έκλεισες

η δυστυχία μου χαμογέλασε.

Τα πρωινά δεν ήταν το ίδιο πια, ο ήλιος έχασε την ζέστη του και ο καφές την γεύση του.

Το βράδυ που έφυγες κράτησε τρεις μέρες. Δεν κοιμήθηκα, περίμενα να γυρίσεις. Περίμενα να

με φιλήσεις, να μου ζητήσεις συγνώμη, να σε αγκαλιάσω και να κλαίω συγνώμες στο στήθος

σου.

Μα εσύ δεν γύρισες .

Φωτογραφία @xar_is